Sevilla

Na deze korte, maar intensieve tijd in Frankrijk, ging ik verder naar Spanje. Al een jaar eerder had ik een romantisch hotel geboekt in het hart van Sevilla, met als doel samen met mijn vriendin de betoverende Feria de Abril bij te wonen.

Onderweg haalde ik haar op van het vliegveld. Met haar lange, goudblonde haar en sprankelende glimlach leek ze wel een bosfee die het licht in mijn reis bracht. We maakten een tussenstop bij een idyllische, Nederlandse off-grid plek in de Pyreneeën. Daar genoten we van de rust en het samenzijn, voordat we onze reis zuidwaarts gingen voortzetten.

Op een plek bij een bron in de olijfboomgaard brachten we de nacht door. De stilte was bijna magisch, slechts verstoord door het zachte geluid van mijn husky die vredig sliep. Bij zonsopgang vervolgden we onze weg, met Sevilla als ons stralende einddoel.

Aangekomen bij het hotel, werden we warm verwelkomd. Hoewel er geen officiële parkeerplek was, mochten we bij hoge uitzondering onze auto en husky voor de deur laten staan alsof ze aanvoelden dat onze reis iets bijzonders was.

De Feria de Abril in Sevilla was een droom. Dit kleurrijke en levendige volksfeest, dat zijn oorsprong vond in 1847, bracht een magie die ik nog nooit had ervaren. Samen dwaalden we hand in hand door het Real de la Feria in Los Remedios, langs honderden feesttenten (casetas), waarvan sommige openstonden voor bezoekers.

De geuren van vers eten, de klanken van Sevillanas-muziek en de dansende silhouetten in prachtige flamencojurken maakten het moment betoverend.

Het festival begon met El Alumbrao, het aansteken van de sprookjesachtige verlichting. De parades van ruiters en koetsen, de dansen op straat en de sfeer van saamhorigheid voelden als scènes uit een liefdesverhaal. Ik kon mijn ogen niet van haar afhouden , haar glimlach onder de fonkelende lichten was mooier dan welke Sevillaanse lantaarn ook.

Op de terugweg naar Nederland kwam ons avontuur tot een onverwacht ontroerend einde. Op een camping onderweg vonden we een verloren hond. We twijfelden geen moment en namen hem mee, alsof ook hij deel uitmaakte van ons verhaal

Met 7.000 kilometers achter ons, de herinneringen aan Sevilla in ons hart en onze nieuwe viervoetige reisgenoot bij ons, voelde deze reis als een reis door de tijd, de liefde en de magie van het onbekende.