Posts

Staircase to hell.

Staircase to Hell Het werd zomer in Nieuw-Zeeland en in een impuls kocht ik een fiets in Queenstown. Zonder echte voorbereiding besloot ik dat de app van Komoot mij wel zou wijzen. Hoe moeilijk kon het zijn? Het begon nog onschuldig, met een prachtig fietspad langs de heldere oevers van Lake Wakatipu. Het water glinsterde, de bergen torenden boven me uit – een schilderij van rust. Maar al snel hield het pad op, en werd ik zonder pardon de doorgaande weg op gestuurd. Daar reden campers en vrachtwagens rakelings langs me, terwijl de weg almaar steiler, smaller en bochtiger werd. Er was geen afslag, geen ontsnapping. Alleen de eindeloze klim. In de laagste versnelling zwoegde ik naar boven, vaak gedwongen om af te stappen en de fiets puffend vooruit te duwen. Rechts van mij de afgrond, links de rotswand. Nergens een plek om te rusten, nergens beschutting. Mensen zwaaiden en toeterden – misschien ter aanmoediging, misschien omdat ik een dwaas leek die zijn leven waagde op deze weg. Elke ke...
Een reactie posten
Meer lezen

Mijn Grote Franse Ontsnapping. Deel 2.

Mijn Grote Franse Ontsnapping – Deel 2 (Of: Hoe ik probeerde te ontspannen en per ongeluk een klusjesman werd) Na een week van koninklijke rust in een luxe vakantiehuis met zwembad een soort van plek waar je alleen hoort hoe wijn in je glas klotst en heerlijke diners bij een bevriende chefkok dacht ik: dit is het leven. Maar nee hoor, ik moest zo nodig weer verder. Op naar het volgende adres. Nieuwe mensen, nieuwe paarden, nieuwe avonturen… of zoiets. Het was al twee weken bloedheet in Frankrijk. Niet gewoon warm, maar smelt-je-helm-aan-je-hoofd warm. Dus ik vertrok vroeg, met het nobele plan de hitte voor te zijn. Terwijl ik kilometers verslond in mijn motorpak (ik zweette als een otter in een sauna), begon het plotseling donker te worden. Heel donker. En nee, geen regenwolk in zicht. Auto's begonnen me te seinen met groot licht. Wat attent, dacht ik nog. Misschien een motorfanclub die me begroet? Maar nee, vijf minuten later reed ik regelrecht een vlammenzee in. Ik dacht serieus ...
Een reactie posten
Meer lezen

Mijn grote Franse ontsnapping. Deel 1

Mijn Grote Franse Ontsnapping. Deel 1.  (of: Hoe ik probeerde te ontspannen en per ongeluk een klusjesman werd) Na vijf jaar afwezigheid begon mijn glorieuze comeback naar Frankrijk op 25 mei. Ik had een nieuwe motor gekocht – met koffers, jazeker, want ik ben niet meer de jongste James Dean – en vertrok vol goede moed naar Bastogne. Daar was ik door een date uitgenodigd om heel rustig kennis te maken met haar, haar B&B en haar paarden. Het klonk allemaal verdacht veel als een Hallmark-film. Spoiler: het werd eerder Fawlty Towers. Onderweg werd ik getrakteerd op een zondvloed die zelfs Noach zou hebben doen omkeren. Mijn vizier veranderde in een aquarium en mijn routeplanner gaf het op. “Zoek het lekker zelf uit,” leek hij te zeggen. Druipend als een verdwaalde zeemeermin arriveerde ik eindelijk, en wat trof ik aan? Drie motoren en acht brullende Duitsers die uitgelaten zuurkool en halve varkens naar binnen werkten. Zo veel voor ‘rustige kennismaking’. Mijn date zat erbij alsof...
Een reactie posten
Meer lezen

Hoe ik een leven redde en er één verloor

Afbeelding
Het was in de vroege avonduren. Mijn zus en ik 15 jaar, fietsten vanuit het zwembad naar huis richting het bos. De schemering kroop tussen de bomen, en het geluid van onze banden over het zandpad mengde zich met het ruisen van de bladeren. We passeerden een open grasveld. Helemaal achterin, tegen de bosrand aan, stond een rode Triumph Spitfire, een laag sierlijk Engels sportwagentje. Mijn aandacht werd meteen getrokken. Maar wat me nog meer verbaasde dat tegen de auto twee schoenen uitstaken met de neuzen recht omhoog. Mijn nieuwsgierigheid sloeg om in onrust en ik besloot poolshoogte te nemen. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat de heren schoenen aan iemand vastzaten. Maar de man zelf was grotendeels onzichtbaar en lag bekneld onder de auto. Ik knielde neer en probeerde contact te maken. De man bracht enkel wat onverstaanbare kreten uit; zijn stem klonk ver weg, alsof hij werd gewurgd. Het probleem was snel duidelijk: een schaarkrik, die de auto omhoog had gehouden, was weg...
Een reactie posten
Meer lezen

Trouwen en rouwen

Trouwen en rouwen In 2010 belde de vader van mijn vriendin. Ik was jarig, 53 alweer. Hij wilde me feliciteren. En toen vroeg hij ineens: “Wanneer gaan jullie eigenlijk trouwen?” We woonden al een paar jaar samen. Hij had uitgezaaide kanker, dus ik zei dat we dat serieus zouden bespreken. We besloten het kort daarop te doen, vlak voor mijn zomervakantie en onze wittebroodsweken in Frankrijk. Het plan was eenvoudig, maar bijzonder. Eerst trouwen in de Anneke-kapel in Molenschot. Daarna lunchen met een klein gezelschap. Na de lunch zouden we met een huifkar en paarden naar mijn tipi op een camping in het bos rijden. Daar zou een sjamaan ons huwelijk ook ‘boven’ bekendmaken. Met wat muziek en drankjes erbij. Een soort ceremonie in twee werelden. Twee weken voor de grote dag liep alles ineens anders. Mijn schoonvader werd opgenomen in het hospice. Tegelijkertijd lag mijn eigen vader in het ziekenhuis, levensgevaarlijk ziek door een virus. Een feest voelde nu ongepast. We annuleerden de camp...
Een reactie posten
Meer lezen

Freedom Farm Bluff

Terug in Bluff Na vijfentwintig jaar was ik terug. De weg van Invercargill naar Bluff voelde zowel vertrouwd als nieuw. De zeewind blies stevig in mijn gezicht terwijl ik langs de kustlijn fietste, de geur van zout en zeewier opsnuivend. De vlaggen van verschillende landen wapperden langs de weg, alsof ze reizigers van over de hele wereld verwelkomden. Mijn nieuwsgierigheid werd gewekt, en ik besloot een kijkje te nemen. Wat ik aantrof, verraste me. Op een stukje land, verscholen tussen het groen, stonden kleine hutjes op creatieve wijze in elkaar gezet. Gezellige zitjes, omzoomd met bloemen, nodigden uit tot ontspanning. Het geheel straalde een charmante eenvoud uit. Hier, te midden van de natuur, had iemand een plek gecreëerd waar reizigers samen konden komen. De gastheer, Jasper, heette me hartelijk welkom. Tot mijn verrassing bleek hij een Nederlander, die met beperkte middelen een backpackerskampje had opgezet. Zijn filosofie was simpel: iedereen was welkom, ongeacht waar je vanda...
Een reactie posten
Meer lezen